نگهداری و بسته بندی سیب زمینی - قسمت چهارم

انبارداری سیب زمینی خوراکی و بذری

به طور کلی در روش انبارداری سنتی امکان نگهداری مقدار محدودی از سیب زمینی بذری یا خوراکی  وجود داشته و از سویی دیگر هزینه‌های نیروی کار برای نگهداری از محصول با این روش، بالا خواهد بود. میزان ضایعات بالای محصول  در روش انبارداری سنتی و همچنین  افزایش تقاضای جامعه به آن با توجه به سیر صعودی جمعیت، ضرورت استفاده از انبارهای بزرگ و مدرن سیب زمینی را با بالاترین کیفیت و کمترین ضایعات و هزینه را اجتناب ناپذیر نموده است. از آنجا که شرایط طبیعی منطقه با وجود تطابق کامل با نیازهای فیزیولوژیک محصول نمی‌‌تواند تضمین کافی برای تأمین شرایط مطلوب ذخیره سازی مقدار قابل توجهی از محصول را ایجاد نماید، لذا نیاز به استفاده از انواع تجهیزات الکترومکانیکی که بتواند ضمن حمل و نقل آرام محصول، با کنترل دما، فشار و رطوبت هوا در نقاط مختلف انبار باعث کاهش ضایعات بشود، ضروری است. در ساختمان این نوع انبارها علاوه برمصالح مختلف، طراحی اسکلت فلزی، کانال‌‎های هوادهی، دیوارها، سقف، راهرو و غیره به گونه ای است که بتواند شرایط مناسب برای نگهداری محصول را ایجاد نماید.

سردخانه سیب زمینی

ضایعات نگهداری طولانی مدت سیب زمینی در انبارهای سنتی بدلیل گرمای هوا بسیار بالا خواهد بود. در سردخانه دما،رطوبت و گردش هوا به صورت اتوماتیک کنترل شده و به طور کاملا ایزوله و مشابه سردخانه‌های معمول بالای صفر ساخته می شود. بسیاری از کشاورزان برای نگهداری محصول و جلوگیری از افزایش ضایعات آن، از سیستم سردخانه استفاده می کنند.

طرح تولید درجه بندی و بسته بندی سیب زمینی

بسته بندی محصولات مانع ایجاد آلودگی، کاهش ضایعات و افزایش پایداری آنها می شود. فروش محصولات به صورت بسته‌بندی شده موجب بالا رفتن عمر مفید محصولاتی چون سیب زمینی خواهد شد. عرضه یکدست آن ضمن بالا رفتن شاخص‌های رعایت حقوق مصرف کنندگان، عامل انگیزشی برای تولیدکنندگان و عرضه کنندگان این محصولات خواهد بود.

اهمیت بسته بندی سیب زمینی در کیسه توری

کیسه راشل نوعی توری مخصوص بسته بندی است که کاربرد بسیار زیادی دارد. از کیسه های راشل برای بسته بندی انواع محصولات کشاورزی نظیر: سیب زمینی، پیاز، کلم، هویج، انواع مرکبات، فلفل دلمه و .... استفاده می شود. کیسه راشل به دلیل طراحی اصولی در ساخت آن، از ویژگی‌های متعددی نظیر: سهولت در بسته بندی، جلوگیری از فاسد شدن محصولات، داشتن استحکام و مقاومت لازم و قیمت و مقرون به صرفه برای کشاورزان برخوردار است.

بسته بندی سیب زمینی در کیسه توری باعث پیشگیری از تاثیر مخرب رطوبت در سیب زمینی به وسیله جریان هوا می شود. جریان نداشتن هوا باعث تجمع  رطوبت آزاد شده از سیب زمینی ها شده که منجر به رشد کپک های قارچی و باکتری ها خواهد شد.

برای مشاهده مقاومت انواع این کیسه‌ها در برابر پارگی و کشش، اینجا و اینجا کلیک کنید.

 

انواع کودهای شیمیایی،آلی و زیستی در کشاورزی- بخش اول

تعریف کود : به هر نوع ماده معدنی یا آلی یا بیولوژیک که دارای عناصر غذایی باشد و باعث بالا بردن حاصل خیزی خاک و همچنین با تیمار گیاهی باعث افزایش عملکرد کیفی و کم محصول شود کود اطلاق میشود.

کود ها به چند دسته تقسیم میشوند که عبارتند از :
شیمیایی - آلی یا ارگانیک - بیولوژیک یا زیستی

کود های شیمیایی

برخی از آنها جز عناصر پر مصرف گیاه یا ماکرو المنت و برخی نیز جز عناصر عناصر کم مصرف گیاه ( میکرو المنت ) میباشد.
عناصر پر مصرف (ماکرو) شامل: ازت – فسفر – پتاس – کلسیم - منیزیم
عناصر کم مصرف (میکرو) شامل : آهن – روی – منگنز – مس – بر
به کود هایی که مجموع عناصر فوق را با هم و به نسبت متناسب دارا باشد اصطلاحا کود کامل اطلاق میشود.
گیاهان مختلف بر حسب نیاز و با توجه به نتایج آزمایش برگ و خاک به کود های فوق نیازمند خواهند بود .
ترکیب شیمیایی و درصد خلوص کودهای مختلف حاوی یک عنصر، بسیار متفاوتند. این تفاوتها بر مورد مصرف، نحوه پخش، زمان کوددهی و اثر بخشی کودها تاثیر بسیار مهمی دارند.بنابراین شناخت کافی از انواع کودهای شیمیایی قبل از انتخاب و یا مصرف آنها ضرورت دارد.
کودهای ازت
ازت به صورت های نیترات ،یون آمونیم و اوره قابل جذب در گیاه است. نیترات آمونیم ۳۳ درصد ازت داشته و هر دو فرم ازت آن قابل جذب توسط گیاه می باشند. چون دارای بار منفی است جذب کلوئیدهای خاک نشده و در معرض شستشو از خاک است. اما چون دارای بار مثبت است جذب کلوئیدهای خاک می گردد. اوره رایج ترین کود ازت در ایران است. اوره از ترکیبات آلی بشمار رفته و به همین فرم قابل جذب گیاه می باشد. از محلول اوره در محلول پاشی برگ گیاهان نیز استفاده میشود. اوره نیترات آمونیم را می توان قبل از کاشت محصول و یا بصورت سرک و بعد از آن که گیاه مقداری رشد نمود به خاک داد. سولفات آمونیم علاوه بر ازت دارای ۲۴ درصد گوگرد است. هیدرات آمونیم را که از حل شدن آمونیاک در آب بدست می آید قبل از کاشت بوسیله سرنگهای مخصوص در زیر لایه ای از خاک قرار می دهند.
نیترات کلسیم و نیترات پتاسیم درصد ازت کمی داشته وکمتر بعنوان منبع کود ازت در خاک مصرف می شوند. این کودها غالباً در محلول های غذائی بعنوان منابع کلسیم یا پتاسیم مورد استفاده قرار می گیرند.
کودهای فسفر
غالباً درصد فسفر کودهای شیمیائی را بصورت درصد اکسید فسفر ذکر می نمایند. اسید فسفریک که از تجزیه مواد آلی خاک حاصل می شود قابل جذب گیاه است، اما بصورت کود شیمیائی مصرف نمی شود. قسمت اعظم کود فسفره ای که به خاک داده می شود. بوسیله کلسیم در خاک های قلیائی و بوسیله آهن و آلومینیم در خاکهای اسیدی تثبیت می گردد. معمولاً تا کود فسفره ای که به خاک داده می شود در سال اول بصورت قابل جذب گیاه باقی می ماند و بخش کمی نیز طی سالهای آینده قابل جذب گیاه می گردد.میزانهای فوق الذکر با روش کوددهی، بافت و ترکیب خاک ، سوابق مصرف کود فسفره در خاک و مقدار کود فسفری که مصرف می شود بستگی دارد. چون میزان محلول بودن و حرکت کود فسفره در خاک بسیار محدود است می بایستی کودهای فسفره را قبل از کاشت به خاک داد و آنها را مستقیماً در ناحیه توسعه ریشه قرار داد. حداکثر میزان محلول فسفر در pH 6 تا ۵/۶ مشاهده می شود. بنابراین رساندن pH خاک به این حدود می تواند در افزایش محلول بودن و جذب فسفر موثر باشد. تغییر pH خاک در خاکهای اسیدی با اضافه کردن آهک و در خاکهای قلیائی با اضافه کردن گوگرد یا کودهای اسیدی انجام پذیر است. مصرف مقدار زیادی کود حیوانی نیز می تواند در نقصان pH خاک مفید باشد. میزان محلول بودن کودهای فسفره نیز متغیر است
کودهای پتاسیم
کمبود پتاسیم بیشتر در خاک های اسیدی و خاک های شنی دیده می شود، اما کمبود آن در سایر خاک ها تحت شرایط آبیاری و برداشت مقدار زیادی محصول (بخصوص یونجه) نیز مشاهده می گردد. اغلب کودهای پتاسیم در آب محلول هستند و نحوه اضافه آنها به خاک نقش زیادی در اثر بخشی کود ندارد کلرورپتاسیم فراوانترین ترکیب پتاسیم در طبیعت است. کلرورپتاسیم دارای مقدار زیادی (۶۰ تا ۶۲ درصد) می باشد با این حال مصرف کلرورپتاسیم در مواردی که به مقدار زیادی پتاسیم نیاز است چندان مطلوب نیست، زیرا احتمال مسمومیت ناشی از فراوانی کلر پیش می آید با این که مقدار کمی کلر برای محصولاتی مانند توتون و پنبه لازم است، اما زیادی کلر در خاک موجب آبدار شدن غده سیب زمینی و نقصان کیفیت توتون می گردد. نیترات پتاسیم دارای ۴۴% اکسید پتاسیم است، اما کودی گران قیمت می باشد. سولفات پتاسیم معمولترین کود پتاسیم است که در زراعت مصرف می شود پتاسیم از تجزیه اولیه بقایای گیاهی نیز به خاک اضافه می شود، اما هوموس خاک بعنوان منبع قابل توجه پتاسیم بشمار نمی رود، زیرا پتاسیم بوسیله مواد آلی تثبیت نمی گردد. خاکهائی که مقدار زیادی رس از نوع ورمی کولایت و ایلیت دارند پتاسیم را تثبیت می کنند. پتاسیم واقع در محلول خاک در حال تعادل است و بعنوان ذخیره پتاسیم خاک محسوب می شود در صورتی که شدت تثبیت زیاد است می بایستی پتاسیم را بصورت نواری و قبل از کاشت در خاک قرار داد.
کودهای گوگرد
کمبود گوگرد در خاک هایی که به شدت در معرض شستشو قرار دارند مشاهده می شود. در این صورت می بایستی گوگرد را بصورت کود به خاک اضافه کرد. مقدار گوگرد کودها را بصورت درصد عنصر گوگرد (s) ذکز می کنند انتخاب نوع کود گوگرد دار به pH خاک بستگی دارد. در خاک های اسیدی می توان از سولفات کلسیم یا جیپس بعنوان منبع گوگرد استفاده نمود. این ترکیب دارای ۱۸ درصد گوگرد و ۲۲ درصد کلسیم است جیپس علاوه بر تامین گوگرد و کلسیم باعث افزایش pH خاک نیز می گردد.
از پودر گوگرد نیز می توان بعنوان کود گوگرد استفاده کرد. عنصر گوگرد در اثر فعالیت باکتریهای اکسید کننده بصورت اسید سولفوریک سرانجام سولفاتها در می آید. هر چه ذرات عنصر گوگرد ریزتر و توزیع آن در خاک یکنواخت تر باشد، سرعت اکسیده شدن گوگرد بیشتر خواهد بود. اکسیداسیون عنصر گوگرد موجب اسیدی شدن خاک گشته و به همین دلیل از آن دراصلاح خاکهای قلیائی استفاده می شود. اکسیده شدن گوگرد در حرارت و رطوبت مناسب حدود ۳ تا ۴ هفته طول می کشد. بعضی از کودهای گوگرد را (مانند So2 و پلی سولفیدها) در آب آبیاری حل و به خاک اضافه می کنند
کودهای کلسیم و منیزیم
کلسیم و منیزیم کمتر بعنوان کود مصرف می شوند، زیرا کمبود آنها در بسیاری از خاکها (به استثنای خاکهای نواحی مرطوب) دیده نمی شود. خاکهای نواحی مرطوب اسیدی بوده و برای اصلاح آنها از کلسیم و منیزیم استفاده می شود. در خاکهای اسیدی مقدار زیادی کربنات کلسیم، کربنات مضاعف کلسیم و منیزیم و یا سولفات کلسیم برای اصلاح خاکهای اسیدی مصرف می شود. درنتیجه کمبود احتمالی کلسیم و منیزیم نیز مرتفع می گردد. در صورتیکه تغییر pH خاکهای اسیدی مورد نظر نباشد و صرفاً تامین کلیسم مورد نیاز گیاه هدف باشد می توان از کودهای فسفره حاوی کلسیم استفاده نمود. برای رفع کمبود منیزیم از سولفات منیزیم و یا سولفات مضاعف منیزیم و پتاسیم استفاده می شود.

نگهداری و بسته بندی سیب زمینی - قسمت سوم

انواع انبارهای نگهداری سیب زمینی:

انبارهای سیب زمینی را از چند نظر می توان تقسیم بندی نمود . از جمله انبارهایی که محصول نهایی آنها مصرف خوراکی، صنعتی و غیر خوراکی دارد. شکل دیگر تقسیم بندی انبارها میزان سادگی یا پیچیدگی طراحی ساختمان انبار و تجهیزات آن  می باشد. انواع انبارها از نوع ساده و کم هزینه و کوچک روستایی و خانگی شروع شده و شامل انواع انبارهای ساده و سنتی که محصول با تهویه طبیعی در آن نگهداری می شود تا انبارهایی با ظرفیت بسیار زیاد که دارای سیستم های تهویه، انتقال حرارت و تاسیسات مکانیکی ایجاد برودت  می باشند، می‌گردد.

انبارهای سنتی سیب زمینی بذری و خوراکی

 در این نوع انبارها که در ساختمان آنها از مصالح ساده مانند چوب ، سنگ و آجر استفاده می شود، شرایط به‌گونه ای است که مقدار محدودی از محصول را می‌توان برای مدت نه چندان طولانی و بدون استفاده از سیستم تبرید مکانیکی نگهداری کرد. از آنجایی که سیب زمینی های بذری در موقع کشت باید از کیفیت خوب و وضع فیزیولوژیکی مناسب برخوردار بوده و جوانه ها در حد مناسبی باشند، ضروری است تا ساختمان انبار به گونه ای طراحی شود که بتوان درجه حرارت، نور و رطوبت نسبی محیط را برای حفظ جوانه محصول بخوبی تنظیم کرد تا میزان عملکرد آن افزایش یابد. تعداد جوانه در هر سیب زمینی نشان دهنده تعداد ساقه های گیاه سیب زمینی بعد از آن می باشد. تعداد جوانه‌ها به نوع سیب زمینی، اندازه سیب زمینی و میزان غلبه جوانه انتهایی که خود متاثر از شرایط حاکم بر انبار (مخصوصا درجه حرارت محیط) می‌باشد، بستگی دارد. بر اساس ویژگی‌ها و خصوصیات این دسته از انبارها می‍شود آنها را در چهار نوع زیر مورد طبقه بندی قرار داد:

انبارهای روستایی یا خانگی

 در زیر زمین ساختمان های مسکونی به شرط آنکه عمل تهویه در آنها بخوبی صورت گیرد (یعنی دارای پنجره های مناسبی باشد) و دیوارهای آن از مصالح ساختمانی سنگی و عایق کاری شده باشد، می توان شرایط مناسبی را برای نگهداری موقت و کوتاه مدت مقدار محدودی سیب زمینی فراهم نمود. زیرا به‌منظور نگهداری سیب زمینی برای مدت زمان طولانی تر باید آن را به انبارهای سردتری منتقل نمود. درجه حرارت این انبارها بسته به منطقه آب و هوایی معمولاً بین 15- تا 20- درجه سانتیگراد در زمستان و 20 تا 25 درجه سانتیگراد در تابستان تغییر می کند. در شرایطی که هوای بیرون برای نگهداری سیب زمینی مناسب نباشد، در زیر زمین های معمولی می توان تا اندازه‌ای دوره نگهداری را افزایش داد. با این وجود، همانطور که اشاره شد دوره نگهداری در این روش انبارداری نباید طولانی باشد. اصولا زیر زمین هایی که در جهت شمال و جنوب واقع شده اند شرایط بهتری برای انبار کردن دارند. به هر حال، داشتن حداقل یک پنجره برای تهویه نیاز است. اگر رنگ شیشه پنجره ها تیره باشد تا از نفوذ نور به داخل انبار ممانعت شود و هم‌چنین هر پنجره دارای سایبان باشد، کمک زیادی به جلوگیری از رشد جوانه ها و در نتیجه، بالا رفتن زمان نگهداری خواهد نمود. به‌منظور جلوگیری از چروکیده شدن پوست که نتیجه از دست دادن رطوبت است، می توان سطح انبار را با خاک اره پوشش داد و بصورت مداوم آن را مرطوب نگه داشت. این روش تأمین رطوبت بسیار مقدماتی می باشد در حالی‌که روش‌های پیشرفته تری نیز اکنون وجود دارند.

انبارهایی که بخشی از آنها درون زمین قرار دارد

این انبارها گاهی اوقات به‌صورت کاملا مجزا ساخته شده و در بعضی از موارد به قسمت مسکونی ارتباط دارند. برای ساختن این نوع انبارها، ابتدا زمین را حفر کرده و کف انبار را  با مصالح ساختمانی می‌پوشانند و دیوارهای چهار طرف انبار را تا ارتفاع حدود 4 متر می سازند. بطوریکه عمق هر انبار از سطح زمین 2 متر و ارتفاع آن از سطح زمین نیز 2 متر گردد. پس از احداث انبار و پر کردن آن به عمق حداکثر 5/2 متر، خاکهای حاصل از حفاری را بر روی محصول ریخته و یک طرف انبار را نیز برای رفت و آمد باز می گذارند .

انبار های زیرزمینی

برای ساختمان این انبارها از بلوک سیمانی و یا سنگ‌چین استفاده می‌گردد. این انبارها باید به اندازه کافی مقاومت برای تحمل پوشش خاک به ضخامت 60 تا 90 سانتی‌متر که برای محفاظت در مقابل یخ زدگی در نظر گرفته می شود را داشته باشند. ضخامت این لایه خاک وابسته به شرایط اقلیمی منطقه می‌باشد. برای عایق کاری از کاه و کلش و شبیه آن نیز می‌توان استفاده کرد.  این انبارها نیز عموما به زیرزمین ساختمان راه دارند. در این انبارها مجرای کوچکی برای تهویه در نظر گرفته شده که روی آن را برای جلوگیری از ورود پرندگان و آفات انباری دیگر با توری‌های سیمی پوشش می‌دهند.

انبار های حفره ای

این انبارها را بر روی زمین یا به عمق تقریبا  2/5 متر در داخل زمین ایجاد می‌کنند. زمینی که برای این هدف انتخاب می شود، باید به‌طور کامل زهکشی شده و آب اضافی درآن باقی نمانده باشد. در ابتدا مقداری کاه و کلش و یا مثل آنها را بر روی زمین پخش کرده و سپس سیب زمینی را بصورت توده‌ای مخروطی شکل روی آن می ریزند. در گام بعد، مقداری کاه بر روی آن ریخته سطح بالایی را با قشری از خاک به ضخامت تقریبی 10 سانتی‌متر که کوبیده شده و ذراتش بهم چسبیده است، می پوشانند.  با فرا رسیدن فصل سرما، مقدار ضخامت لایه خاک را افزایش داده و در اطراف این توده مخروطی، جوی‌هایی برای جریان داشتن آب و خارج شدن آن از اطراف محصول ایجاد می کنند.

بطور کلی درباره انبارهای سنتی توجه به موارد زیر الزامی است:

 

• برای ایجاد انبارهای سنتی در هر منطقه می توان از شرایط طبیعی آن منطقه مانند وجود سرما  و رطوبت استفاده نمود و به همین دلیل پایین بودن سطح انبار در عمق یک متر از سطح زمین باعث مصون ماندن محصول انبار شده از سرما و گرمای محیط خارج می گردد.
• استفاده از کیسه توری _ یا همان توری بسته بندی راشل _ (یا گونی) برای ذخیره سازی به نحوی که کیسه ها قابلیت نفوذ کامل در مقابل جریان هوا را داشته باشند، مطلوب است.
• استفاده از مصالح محلی و ساختن دیوارها و سقف حتی المقدور در شرایطی که علاوه بر تحمل بارهای ساختمان، دارای حداقل میزان هدایت حرارتی باشد، توصیه می گردد.
• ارتفاع چیدن سیب زمینی بسته بندی شده بهتر است از 1/5  متر بیشتر نشود، چرا که با ارتفاع بیش از این مقدار تهویه طبیعی محصول به خوبی انجام نخواهد گرفت.
• بدلیل نبود تهویه و یا سیستمی که بتواند تغییرات درجه حرارت را کنترل کند، امکان به گردش در آوردن هوا و کنترل میزان CO2 حاصل از تنفس محصول، فراهم نمی باشد.
• عدم استفاده از نور، پارامتر مهمی در نگهداری سیب زمینی ها می باشد.
• به سبب عدم استفاده از مواد ضد جوانه زنی تا پایان زمان نگهداری، مقدار قابل توجهی از سیب زمینی‌ها ممکن است دچار جوانه زدن شوند.
• بارگیری و تخلیه محصول در انبارهایی که سطح آنها از سطح زمین پایین تر است، چندان آسان نبوده و طبیعتا محصول در حین حمل و نقل متحمل ضایعات می شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به کیسه های راشل به این سایت مراجعه بفرمایید.

​

علت تغییر رنگ برگ درختان در پاییز

چرا برگ درختان در پاییز زرد و قرمز می‌شود؟!

 سرخی و زردی برگهای درختان در فصل پاییز علاوه بر زیبایی شگفت انگیزی که دارند نشانه ای از تکامل گیاهان هستند که 35 میلیون سال قبل آغاز شده است.

از گذشته‌های دور رنگهای زرد و قرمز برگهای درختان در سومین فصل سال مورد توجه هنرمندان بوده است. جالب است که رنگهای درختان براساس نوع منطقه ای که در آن قرار گرفته اند با یکدیگر متفاوت هستند. به طوری که لباس پاییزی درختان در آمریکا و آسیای شرقی به رنگ قرمز و اروپای مرکزی و جنوبی به رنگ زرد است.

در حقیقت درختان براساس قاره و عرض جغرافیایی که در آن قرار گرفته اند رفتار ویژه ای را در پوشیدن لباس پاییزی بروز می‌دهند.

علت علمی تغییر رنگ برگها

ولی حقیقت امر این است که فرآیندهای شیمیایی که به هنگام آماده شدن گیاه برای فصول زمستان در آن به وقوع می‌پیوندند تغییر رنگ برگها را باعث می‌گردند. برگها در طول فصل بهار و تابستان مانند کارخانه‌هایی عمل می‌کنند چرا که تهیه غذای لازم برای رشد درختان را به عهده دارند. ساخت مواد غذایی توسط سلولهای ریز بی‌شمار برگ،که متعلق به بافت سنتزی مزوفیل که میان دو بشره زبرین و زیرین برگ است، و بعضی اوقات این بافت کلرانشیم نامیده می‌شود صورت می‌گیرد، زیرا سلولهای این بافت دارای کلروپلاستهای بی‌شمار است که این کلروپلاستها حاوی اجسام سبز کوچکی می‌باشند که کلروفیل نام دارند و رنگ برگ را موجب می‌گردند.

در میان سلولهای فتوسنتزی برگ رگبرگهای بی شماری قرار گرفته که از سلولهای آوند چوبی و آبکش تشکیل یافته است که آب و مواد معدنی را به درون برگ آورده، فرآورده‌های فتوسنتزی را به خارج از آن هدایت می‌کند. رگبرگهای مزبور نهایتا به رگبرگ اصلی متصل می‌شوند که پس از عبور از دمبرگ به سیستم آوندی اصلی گیاه می‌پیوندند کلروفیلها غذا را برای گیاه از طریق ترکیب نمودن کربن بدست آمده از هوا ، با هیدروژن ، اکسیژن و مواد معدنی گوناگون موجود در آب و طی فرآیند فتوسنتز یا نورساخت فراهم می‌کنند.

در پاییز هنگامی که هوای سرد موجب کاهش فرآیندهای حیاتی می‌گردد فعالیت برگ به پایان می‌رسد،. به بیان ساده‌تر اینکه اجزای دستگاه کارخانه برگ پیاده می‌شوند، کلروفیل به مواد متنوعی که از آنها ترکیب یافته تجزیه می‌شود و مواد غذایی قابل دسترس به منظور ذخیره سازی برای استفاده در بهار به تنه درخت منتقل می‌گردد.

آنچه که در حفره‌های سلولی برگها باقی می‌ماند نوعی ماده آبکی است که در آن مقداری قطرات چربی،‌ بلور و تعداد معدودی اجسام زرد رنگ که به شدت نور را منکسر می‌سازند مشاهده می‌شوند که عامل زرد شدن رنگ برگها در پاییز به شمار می‌روند.

غالبا میزان قند در برگها بیش از آن است که بتواند به سرعت به درون درخت انتقال یابد. در این حالت ترکیب شیمیایی آن با سایر مواد ، رنگهای متنوعی را بوجود می‌آورد که بین قرمز روشن و قرمز مایل به قهوه‌ای در نوسان است. در مخروطداران که برگهای خود را در پاییـــز از دست نمی‌دهند به قهوه‌ای روشن بدل می‌شود که خود عامل روشن‌تر شدن رنگ در بهار می‌باشد.

منشاء تفاوت رنگ برگ درختان در پاییز

"یارمو هولوپانین" از دانشگاه کوپیو در فنلاند تئوری جدیدی را در مجله علمی "نیو فیتولوژیست" منتشر کرده است که نشان می دهد تغییرات آب و هوایی و مهاجرتهای بزرگی که میلیونها سال قبل زمین را دگرگون کرده اند علت اصلی رنگهای متفاوت برگهای درختان در مناطق مختلف دنیا است.

زرد

رنگدانه های زرد در برگها حضور دارند و زمانی که رنگ سبز کلروفیل کاهش می‌یابد در برگ درخت قدرت می گیرند. برای رنگ سرخ شرایط کمی پیچیده تر است. به طوری که رنگدانه‌های قرمز رنگ آنتوسیانین در برگها وجود ندارند اما با فرارسیدن پاییز تولید می‌شوند. این رقابت به تازگی کشف شده است و بعضی تحقیقات نشان می دهند که چرا درختان برای ایجاد رنگدانه های سرخ در برگها از منابع مختلفی بهره می‌گیرند.

 سرخ

توضیحات متفاوتی برای قرمز شدن برگهای درختان ارائه شده است. از پخش دوباره آمینو اسیدها به بخشهای دیگر درخت تا استراتژی دفاعی گیاه در مبارزه با حشرات از جمله این توضیحات هستند. در حقیقت شته ها که مولکولهای آلی را می‌مکند جذب رنگ زرد درختان می‌شوند درحالی که به شدت از رنگ قرمز واهمه دارند. بنابراین رنگ سرخ برگهای بعضی از درختان ثمره یک مبارزه طولانی تکامل میان گیاهان و حشرات است.

پروفسور یارمو هولوپانین در این خصوص توضیح داده است که تفاوتهای رنگهای برگ درختان در پاییز از 35 میلیون سال قبل آغاز شده است. در آن زمان مناطق وسیعی از زمین پوشیده از جنگهای همیشه سبز یا درختان حاره ای بودند. در هزاره های یخبندان و دوره های خشک بسیاری از درختان دستخوش تکامل شده و به درختان برگ ریز تبدیل شدند.

در ادامه، درختان فرایند تولید رنگدانه‌های سرخ را برای مبارزه با حشرات توسعه دادند. در آمریکای شمالی و آسیای شرقی، سلسله جبالی که در جهت شمال به جنوب امتداد می یافتند این امکان را فراهم می‌کردند که گیاهان و حیوانات از عرضهای جغرافیایی پایین تر به عرضهای جغرافیایی بالاتر مهاجرت کنند و به این ترتیب توانستند از مناطق پوشیده از یخ عصرهای یخبندان خارج شوند. همراه با این گیاهان حشرات دشمن نیز مهاجرت خود را آغاز کردند. به این ترتیب جنگ برای بقا بدون وقفه ادامه یافت.

استثناء

به گفته دانشمندان، یکی از شواهد حمایت از این تئوری در بوته‌های کوچک و درخچه‌هایی است که در اسکاندیناوی رشد می‌کنند. برگهای این بوته‌ها در پاییز به رنگ سرخ در می‌آیند. در حقیقت در تفاوت با درختان، این گیاهان کوچک در عصر یخبندان زیر لایه ای از برف که از آنها در برابر دماهای سردتر محافظت می‌کرد به حیات خود ادامه می دادند. به علاوه، این پوشش سفید از آنها در برابر حشرات دشمن نیز محافظت می کرد و به این ترتیب در پایان عصر یخبندان، مبارزه این گیاهان با حشرات ادامه یافت. نتیجه این مبارزه در لباس پاییزی سرخ رنگ این بوته ها جلوه می‌یابد.

نگهداری و بسته بندی سیب زمینی - بخش دوم

هنگام دوره انبار داری به منظور ممانعت از افزایش دمای فضای انبار، خارج کردن رطوبت هوا، دی اکسید کربن و تأمین اکسیژن موردنیاز برای تنفس غده های سیب زمینی ، تهویه هوای انبار الزامی است. تهویه می‌تواند بصورت طبیعی، با باز کردن در و پنجره های انبار و یا به کمک فن انجام شود. غده هایی که در یک توده سیب زمینی انباشته شده اند در اثر تنفس، گرما تولید کرده و دمای غده ها و هوای بین آنها افزایش پیدا می‌کند. این هوای گرم به فضای بالای توده رفته و هوای سرد که سنگین تر از هوای گرم است با آن جایگزین می‌گردد. از آنجایی که در تهویه طبیعی میزان هوایی که می تواند جابجا شود محدود بوده و حداکثر 12 متر مکعب در ساعت به ازای هر تن سیب زمینی است، اثر خنک کنندگی آن آنچنان محسوس نیست. در چنین وضعیتی، دمای بخش بالایی توده بیشتر از بخش پایینی می‌شود. این اختلاف دما تقریبا 2 درجه سانتیگراد به ازای هر متر ارتفاع توده می‌باشد. سیب زمینی را می توان بصورت فله‌ای یا کیسه‌ای انبار کرد. در حالت کیسه‌ای عبور جریان هوا از لابلای کیسه ها آسان‌تر است به شرط آنکه ارتفاع کل کیسه های سیب زمینی از 5/1 تا 2 متر بیشتر نبوده، فاصله بین کیسه ها 10 الی 15 سانتیمتر باشد و کیسه ها بصورت مجزا و یا دوتایی روی هم قرار گیرند. غده ها را می¬توان بر روی یک سطح صاف، سیمانی یا تخته های چوبی صاف و تمیز که در زیر آن لوله و کانال¬های هوا قرار داده شده، تا ارتفاع 3  متر انبار کرد. اگر دمای هوای اطراف غده ها بالاتر از 13 درجه باشد و غده ها تازه برداشت شده اند ارتفاع توده سیب زمینی نباید بیشتر از یک متر باشد. اگر پوشاندن توده برای محافظت از نور، دمای بالا یا پایین ضرورت داشته باشد باید از موادی استفاده کرد که مقاومت ناچیزی در برابر جریان هوا داشته باشند. به عنوان مثال کاه بهتر از علوفه خشک است . پوشاندن قسمت زیرین توده با کاه خیلی بهتر است. این حالت تا اندازه ای امکان تهویه هوا را فراهم می آورد. قرار دادن هواکش روی قسمت بالایی توده، سرعت تهویه هوا را افزایش می دهد. این شیوه اغلب در شرایطی که توده بزرگ باشد به کار می رود. 

هرچه ارتفاع هواکش از سقف بیشتر و ضخامت آن کمتر باشد قدرت مکش و جابجایی هوا در آن بیشتر می شود. وجود پنجره های شرقی- غربی در انبار به جابجایی بیشتر هوا کمک می کند. از آنجا که تهویه طبیعی محدودیت های خود را دارد، تقسیم کردن یک توده به واحدهای کوچکتر ضرورت می‌یابد اما در این شرایط سطح انبار بیشتری مورد نیاز خواهد بود. در تهویه با فن، هوا به‌وسیله یک یا چند فن به حرکت در آمده و از راه کانال‌های موجود در زیر توده به لابلای سیب زمینی‌ها هدایت می شود، به طوری که مقدار یکسانی هوا در کل توده سیب زمینی پخش می‌گردد. در این نوع تهویه میزان گردش هوا بین توده بسیار بیشتر و موثرتر انجام شده و در نتیجه کنترل دما و رطوبت بهتر انجام می‌گردد. با به‌کارگیری یک سیستم تهویه با نیروی محرکه‌ای که به خوبی طراحی شده باشد، می توان اختلاف دما بین سطح فوقانی و زیرین توده سیب زمینی را به حدود 1 تا 1/5 درجه سانتی‌گراد      می رساند. برای کسب اطلاعات بیشتر، می توانید به این سایت مراجعه بفرمایید.

سورتینگ محصولات باغی و کشاورزی

سورتینگ اصطلاحی به معنای درجه بندی و دسته بندی محصولات است. در واقع، سورتینگ محصولات کشاورزی به درجه بندی انواع میوه ها و سایر محصولات کشاورزی براساس اندازه، رنگ، شکل ظاهری و سایر عوامل و جداسازی ناخالصی ها، میوه ها و محصولات خراب و فاسد شده اطلاق می شود در بیشتر موارد، سورتینگ، مقدمه ای برای بسته بندی محصول کشاورزی است؛ ضمن اینکه در بازارهای میوه و تره بار جوامع مدرن، به طور تقریبی تمامی میوه ها و سبزی ها به صورت سورت و لیبل گذاری شده عرضه می شوند و این امر سبب تشخیص آسان تر کیفیت محصول توسط مشتری شده و توزیع و عرضه منظم تری را به دنبال خواهد داشت امروزه علم و فناوری سورتینگ و تجهیزات مربوطه به درجه بندی و دسته بندی انواع محصولات کشاورزی در جوامع پیشرفته به حدی پیشرفت نموده است که در اکثر واحدهای بزرگ کشاورزی و یا در مجاورت آنها انواع تجهیزات سورتینگ یافت می شود که این امر سبب تسهیل بسته بندی اولیه و حمل و نقل محصول نیز شده است.

سورتینگ رنگ
اغلب رنگ های مواد غذایی، نظر هر بیننده ای را به سمت خود جلب می کنند و از طرفی داشتن یک محصول با رنگ های مشابه، به طبع قیمت تمام شده ی آن را افزایش خواهد داد. در صنعت برای اینکه میوه یا صیفی جات را سورت کنند از دستگاه هایی که مجهز به اسکنر رنگ هستند، استفاده می کنند. .
 
سورتینگ شکل
هدف استفاده از سورتینگ شکل در صنعت، حذف آلاینده های احتمالی می باشد که برای این کار از سورت های یک شکل کمک می گیرند. به عنوان نمونه، گندم را از سورت های دارای شکل مشخص عبور می دهند تا آلایند هایی که دارای وزن و اندازه یکسان هستند ولی دارای شکل یکجور با این سورت نیستند را حذف کنند.
درجه بندی محصولات شامل بازرسی، ارزیابی و سورتینگ میوه های مختلف در رابطه با کیفیت، تازگی، الزامات قانونی و ارزش فروش در بازار است. درجه بندی مواد غذایی اغلب به صورت دستی صورت می پذیرد که در آن مواد غذایی مورد ارزیابی قرار گرفته و سورت می شوند. برای سورتینگ محصولات خوراکی بر اساس اندازه، شکل و کیفیت آنها ممکن است که از ماشین آلات صنعتی نیز بهره ببرند . 

بعد از اتمام فرآیند سورتینگ، می توان کلیه محصولات دسته بندی شده را در کیسه‌های راشل (توری بسته بندی)، که مناسب ترین گزینه برای نگهداری آنها است، قرار داد.

نگهداری و بسته بندی سیب زمینی - بخش اول

مقدمه:

میزان تولید سیب زمینی در کشور حدود 4.8 میلیون تن تخمین زده شده است. سیب زمینی جایگاه مهمی در سبد غذایی خانواده‌ها دارد و سرشار از ترکیبات غذایی مغذی است. این محصول منبع مهم کربوهیدرات، پروتئین و مواد معدنی است که قیمت مناسبی دارد و به راحتی در منزل، محل کار و مسافرت قابل مصرف است. بسته به ذائقه افراد به شکل های مختلف: سرخ کرده، آب پز، کبابی و ... مصرف می شود. سیب زمینی  بالاترین درصد پروتئین را در خانواده سبزیجات غده ای داراست و پروتئین آن دارای آمینو اسیدی است که با نیاز های انسانی همخوانی بالا دارد. همچنین یک دانه سیب زمینی نیمی از ویتامین سی مورد نیاز روزانه انسان را تامین می‌کند.  

اهمیت بسته بندی:

شاید جالب باشد که بدانید در حال حاضر حدود بیش از 100 نوع بسته بندی در خارج از کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد. شرکت های بسته بندی سیب زمینی از بسته های مختلفی جهت حمل آن تا رسیدن به دست مصرف کننده

استفاده می کنند، که به چند نمونه از آن ها اشاره می کنیم:

• کیسه های پلاستیکی مانند:  کیسه راشل (توری راشل)
• جعبه ها
• سبد ها
• کارتن های کاغذی
• ظرف های مختلف پلاستیکی

​

بسته بندی سیب زمینی در کیسه توری بسته بندی راشل:

البته انتخاب هر کدام از این روش ها  بر قیمت و بازار فروش سیب زمینی طبیعتا تاثیر می گذارد.

سیب‌زمینی در کنار محصولاتی مانند گندم، جو و... عمده محصولات کشاورزی ایران را تشکیل داده اما بر خلاف محصولاتی مانند گندم که همچنان جزو محصولات تولیدی محسوب می‌شود، نه تنها مصرف داخلی را تامین می‌کند بلکه حتی جایگاه ویژه‌ای در صادرات نیز دارد.

استفاده از بسته بندی به عنوان ابزاری جهت برقراری ارتباط در حال افزایش است. زیرا بسته بندی همانند دیگر عناصر ارتباطات بازاریابی از اهمیت بالایی برخوردار است.  بسته بندی یک فاکتور کلیدی در فرآیند تصمیم گیری مشتری است زیرا می تواند جهت اخذ تصمیمات حقیقی در فروشگاه، با برقراری ارتباط با مشتری کمک شایانی به او کند.

در بحث صادرات سیب زمینی نیز کیفیت و نوع بسته‌بندی  در کشورهای واردکننده مورد توجه قرار می‌گیرد، بنابراین باید با ارتقای کیفیت سیب‌زمینی و خلاقیت در نوع بسته‌بندی آن میزان صادرات این محصول را افزایش داد.

 

​

نگهداری سیب زمینی:

دمای نگهداری، تأثیر قابل توجهی را بر روی طول عمر سیب زمینی خواهد گذاشت. زمانی که سیب زمینی خام را بین دمای ۴۳ تا ۵۰ درجه فارنهایت، معادل ۶ تا ۱۰ درجه سانتی پایه نگهداری می کنید، می توانید چندین ماه بدون اینکه خراب شوند، آن ها را انبار کنید. این میزان دما، از دمای یخچال، کمی گرم تر است و می توان این محدوده دمایی را در انبارها و زیرزمین ها فراهم کرد. ذخیره کردن سیب زمینی در این چنین شرایطی، می تواند جوانه زدن سیب زمینی را که یکی از اولین علائم پوسیدگی و فاسدشدن آن می باشد به تأخیر بیاندازد. 

طبق یک تحقیق، نگهداری سیب زمینی در دمای سرد، در مقایسه با دمای اتاق، می تواند به میزان چهار برابر، به عمر سیب زمینی اضافه کند. نگهداری سیب زمینی در دماهای پایین  نیز باعث می شود که مقدار ویتامین سی موجود در آن، بیشتر حفظ شود.  

خشک نگه داشتن سیب زمینی ها به این دلیل است که شستن آن ها، میزان رطوبت را افزایش می دهد و به رشد قارچ ها و باکتری ها کمک می کند. تا زمانی که قصد استفاده از آن ها رادارید دست نگه داشته و سپس آن ها را بشورید و با برس تمیز اگر در مورداستفاده از آفت کش ها نگرانی دارید، با محلول ۱۰ درصد سرکه یا نمک، می توانید بیش از دو برابر میزان شستشو با آب، این آلودگی را از بین ببرید. هم‌چنین، سیب زمینی ها را از سایر محصولات، دور نگه  دارید. بسیاری از میوه ها و سبزیجات، هنگامی که می رسند، گاز اتیلن از خود آزاد می کنند که به نرم ماندن میوه ها و افزایش میزان قند آن ها کمک می کند. اگر سیب زمینی در مجاورت این میوه های رسیده نگهداری شوند، باعث جوانه زدن و نرم شدن سیب زمینی های خام می گردد. بنابراین، سیب زمینی را در نزدیکی میوه ها و سبزیجات به خصوص موز، سیب، پیاز و گوجه فرنگی نگهداری نکنید، زیرا مقدار نسبتاً زیادی اتیلن را آزاد می کنند. البته این درحالی است که هیچ مطالعه ای نشان نداده است که سیب زمینی را تا چه میزانی باید از میوه ها یا سبزیجات رسیده دور نگه داشت.

نور خورشید یا نور فلورسنت، بر روی پوست سیب زمینی اثر می گذارد و باعث تولید کلروفیل می شود و پوست سیب زمینی را به رنگ سبز ناخوشایندی تبدیل می کند. کلروفیلی که باعث سبز شدن پوست سیب زمینی می شود، ضرری ندارد، اما قرار گرفتن در معرض نور آفتاب می تواند منجر به تولید مقادیر زیادی مواد شیمیایی سمی به نام سولانین شود. بسیاری از مردم، سیب زمینی های سبز شده را به دلیل سطح بالاتری از سم سولانین، دور می ریزند. سولانین مزه تلخی را در سیب زمینی ایجاد می کند و در افرادی که نسبت به آن حساسیت دارند باعث احساس سوزش در دهان یا گلوی آن ها می شود. هم‌چنین اگر در مقادیر بالایی استفاده شود، می تواند سمی باشد و سبب تهوع، استفراغ و اسهال شود. 

​

برای کسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه بفرمایید.

انبارداری مرکبات

با توجه به اهمیت انبارداری میوه ها و به منظور کاهش ضایعات، رعایت نکات فنی در برداشت و انبارداری مرکبات از سوی باغداران را از اولویت های مهم می باشد.
  لازم است میوه ها  دو هفته قبل از رسیدن کامل با حدود 90 درصد تغییر رنگ برداشت گردد و صبح زود که شبنم بر روی میوه نشسته است، از چیدن میوه خودداری شود.
چیدن میوه ها بایستی با استفاده از دستکش نخی صورت گرفته و میوه های چیده شده به آرامی جابجا شوند و در صورت زخمی شدن بعضی از میوه ها، آن ها را از بقیه جدا کرده و در انبار نگهداری نشوند.در این حالت راه نفوذ ساپروفیت ها به میوه ها باز شده و در دمای انبار ممکن است شاهد پوسیدگی ها باشیم.
میوه های چیده شده نبایستی زیر نور آفتاب قرار گیرند بلکه به سرعت به مکان سایه منتقل گردند ،حدود یک ماه قبل از چیدن میوه ها، سمپاشی درختان با قارچکش مناسب، خاصیت انبارداری میوه ها را تا حدود بسیار زیادی افزایش می دهد. در ضمن بعد از ضد عفونی، میوه ها باید در سایه خشک و سپس به انبار منتقل شوند.
در ضمن رعایت اصول فنی در ساخت انبار، باغداران بایستی از کیسه‌های راشل (توری بسته‌بندی) برای انبار کردن میوه ها استفاده کنند (نهایتا سه ردیفه به منظور تردد هوا در بین میوه ها) و نیز انبار نگهداری میوه مرکبات بایستی اختصاصی باشد و از نگهداری سایر محصولات و ادوات در زمان انبار داری خودداری گردد.
کف و دیوارها بایستی بتنی و سقف عایق بندی بوده و قبل از ورود میوه ها کف و دیوارها با آب گرم شستشو شوند.
دستگاه تهویه باید روی دیوار و روبروی درب انبار نصب گردد ، جهت خشک نگه داشتن فضای انبار و تخلیه روزانه گازهای مضر حاصل از تنفس میوه ها، نیمه شب ها به مدت چند ساعت تهویه روشن گردد تا هوای خنک شب به داخل انبار منتقل گردد، تا درجه حرارت توری‌های بسته بندی بالایی و پایینی متعادل گردد.
نصب رطوبت سنج و دماسنج نیز در انبار ضروری است، ردیف کیسه‌های راشل در امتداد درب انبار و تهویه چیده شوند تا عمل تهویه به سهولت انجام شود.
درجه حرارت مناسب برای پرتقال 7 - 3 درجه سانتیگراد و رطوبت 90 - 85 درصد و درجه حرارت مناسب نارنگی 3 - 1 درجه سانتیگراد و رطوبت 90 - 85 درصد باشد و در صورت کاهش رطوبت انبار ظرف آب در کف انبار قرار داده شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه بفرمایید.

انواع پلی اتیلن و کاربرد آنها

پلی اتیلن از انواع پلیمرهای گرمانرم می‌باشد بدین معنا که این ماده با رسیدن به نقطه ذوب خود به حالت مایع و با رسیدن به نقطه انجماد به حالت جامد تبدیل می‌شود. پلی اتیلن سنتز شیمیایی اتیلن است که معمولا از ترکیب نفت خام و گازهای طبیعی به وجود می‌آید. برخی از نام های غیر رسمی آن polythene  یا polyethylyne می‌باشد، علاوه بر این به اختصار PE نیز نامیده می‌شود. پلی‌اتیلن  اکثرا در جهت ساخت ترکیبات پلاستیکی استفاده می‌شود تا به صورت خالص مورد استفاده قرار گیرد.

پلی‌اتیلن‌ها خانواده‌ای از گرمانرم‌ها می‌باشند که از طریق پلیمریزاسیون گاز اتیلن (C2H4) بدست می‌آیند. از طریق کاتالیست و روش پلیمریزاسیون این ماده می‌توان خواص مختلفی همچون چگالی، شاخص جریان مذاب (MFI)، بلورینگی، درجه شاخه‌ای و شبکه‌ای شدن، وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی را در آنها کنترل کرد. پلیمرهای با وزن مولکولی پائین را به عنوان روان کننده(Lubricant) به کار می‌برند. پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط واکس‌هایی امتزاج پذیر (مخلوط پذیر) با پارافین می‌باشند و نهایتا پلیمرهایی با وزن مولکولی بالاتر از ۶۰۰۰ در صنعت پلاستیک بیشترین حجم مصرف را به خود اختصاص می‌دهند. پلی اتیلن شامل ساختار بسیار ساده‌ای است، به طوری که ساده تر از تمام پلیمرهای تجاری می‌باشد . یک مولکول پلی اتیلن زنجیر بلندی از اتم‌های کربن است که به هر اتم کربن دو اتم هیدروژن چسبیده‌است.

انواع پلی اتیلن
طبقه‌بندی اتیلن‌ها بر اساس دانسیته آنها صورت می‌گیرد. که در مقدار دانسیته اندازه زنجیر پلیمر و نوع و تعداد شاخه‌های موجود در زنجیر دخالت دارد.
-LDPE یا پلی اتیلن سبک
این پلی‌اتیلن دارای زنجیری شاخه دار است. بنابراین زنجیرهای LDPE نمی‌توانند بخوبی با یکدیگر پیوند برقرار کنند و دارای نیروی بین مولکولی ضعیف و استحکام کششی کمتری است این نوع پلی اتیلن معمولاً با روش پلیمریزاسیون رادیکالی تولید می‌شود از خصوصیات این پلیمر انعطاف پذیری و امکان تجزیه بوسیله میکرو ارگانی‌ها است.
-LLDPE یا پلی اتیلن خطی با دانسیته پایین
این پلی اتیلن یک پلیمر خطی با تعدادی  شاخه‌های کوتاه است و معمولاً از کوپلیمریزاسیون اتیلن با آلکن‌ها بلند زنجیر ایجاد می‌شود.
MDPE یا پلی اتیلن با دانستیه متوسط است و در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولاً از MDPE استفاده می‌شود.
-HDPE یا پلی اتیلن سنگین
این پلی اتیلن دارای زنجیر پلیمری بدون شاخه است. بنابراین نیروی بین مولکولی در زنجیره بالا و استحکام کششی آن بیشتر از بقیه پلی اتیلن‌ها است. شرایط واکنش و نوع کاتالیزور مورد استفاده در تولید پلی اتیلن سنگین HDPE موثر است. برای تولید پلی اتیلن بدون شاخه معمولاً از روش پلیمریزاسیون با کاتالیزور زیگلر ـ ناتا استفاده می‌شود.

کاربرد پلی اتیلن ها
پلی اتیلن کاربرد فراوانی در تولید انواع لوازم پلاستیک مورد استفاده در آشپزخانه و صنایع غذایی دارد. از LDPE در تولید ظروف پلاستیکی سبک و همچنین کیسه‌های پلاستیک استفاده می‌شود. LDPE در تولید ظروف شیر و مایعات و انواع وسایل پلاستیکی آشپزخانه کاربرد دارد. در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولاً از MDPE استفاده می‌کنند.
LLDPE بدلیل بالا بودن میزان انعطاف پذیری در تهیه انواع وسایل پلاستیکی انعطاف پذیر مانند لوله‌هایی با قابلیت خم شدن کاربرد دارد. اخیرا پژوهش‌های فراوانی در تولید پلی اتیلن هایی با زنجیر بلند و دارای شاخه‌های کوتاه انجام شده است. این پلی اتیلن‌ها در اصل HDPE با تعدادی شاخه‌های جانبی هستند این پلی اتیلن‌ها ترکیبی استحکام HDPE و انعطاف پذیری LDPE را دارد.
وقتی هیچ شاخه‌ای در مولکول وجود نداشته باشد آن را پلی اتیلن خطی (HDPE) می‌نامند. پلی‌اتیلن خطی سخت‌تر از پلی‌اتیلن شاخه‌ای است اما پلی اتیلن شاخه‌ای آسانتر و ارزانتر ساخته می‌شود. شکل این پلیمر بسیار کریستالی شکل است. پلی اتیلن خطی محصول نرمالی با وزن مولکولی ۲۰۰۰۰۰ تا۵۰۰۰۰۰ است که آن را تحت فشار و دماهای نسبتاً پائین پلیمریزه می‌کنند. پلی اتیلنی نیز وجود دارد که چگالی آن مابین چگالی این دو پلیمر است یعنی در محدوده ۹۲۶/۰ تا ۹۴۰/۰؛ و آن را پلی اتیلن نیمه سنگین یا متوسط می‌نامند.
در صنعت تولید شبکه و کیسه‌های توری بافت راشل از مواد پلی‌اتیلن سنگین (HDPE) استفاده می‌شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه بفرمایید.

 

باغبانی

پیدایش باغبانی

انسان اولیه غذای خود را با ماهیگیری و شکار و استفاده از گیاهان وحشی تأمین می کرد. در آن دوران انسان به صورت گروههای کوچک یک یا چند خانواری در غارها و معمولاً در نزدیکی منابع مواد خوراکی می زیست و هر خانواده مسئول تهیه غذای خود بوده است. با تشکیل اجتماعات نسبتاً بزرگتر نیازها و در نتیجه وظایف و پیشه های خاص و جدیدی به وجود آمد که ایجاب می کرد گروهی از افراد به کارهایی مانند آموزشی و غیره پرداخته و برای غذای خود متکی به افراد دیگر اجتماع شوند. از این زمان انسان به فکر افتاد که ضمن تشکیل اجتماعات خود در نقاط مناسب غذای خود را نیز به جای جمع آوری تولید کند.

بنابراین کشاورزی در تمدن های اولیه به صورت فنی بسیار ابتدایی شروع گشت. با پیشرفت تمدن و به وجود آمدن اجتماع هایی بزرگتر، اختلاف های گروهی پدید آمد که موجب بروز جنگهای بیشمار شد در نتیجه بشر به خاطر ایمنی دیوارهایی به دور محیط زیست خود ایجاد کردند. به دلیل محدودیت فضای بین این دیوارها کشاورزان اولیه مجبور شدند تعدادی از محصولات خود را مانند غلات که به صورت کشت گسترده یعنی در سطح وسیع و با کار و بازده نسبتاً کم در واحد سطح کاشته می شد به اراضی بیرون شهر منتقل کنند و آن دسته از محصولات مانند سبزی و میوه که  به شکل کشت متراکم یعنی با مراقبت زیاد و محصول بیشتر در واحد سطح تولید می گردید در داخل شهرها بکارند. بدین ترتیب در کشاورزی دو شعبه زراعت یعنی کشت در مزرعه و باغبانی یعنی کشت در داخل باغ به وجود آمد.

تاریخچه باغبانی در ایران :

گفته می شود ایران یکی از اولین کشورهای دنیاست که در آن کشاورزی و تمدن شروع شده و انسان اولیه برای نخستین بار در فلات ایران به کشت و زرع و پرورش دام دست زده است. همچنین گفته می شود که مهاجرت آریایی ها به ایران بر خلاف مشهور مهاجرتی چوپانی و در جستجوی چراگاههای جدید نبوده بلکه مهاجرتی دهقانی و در جستجوی  زمین بهتر برای کشاروزی بوده است. در حفاریهای نقاط مختلف ایران مشخص گردیده که در حدود 3300 سال پیش از میلاد مسیح درخت را در ری، دامغان و کاشان به طور مشابهی نقاشی می کرده اند و بنابراین در آن زمان از لحاظ باغبانی میان نقاط مختلف ایران رابطه برقرار بوده است.

در اوایل قرن چهاردهم هجری قمری با تأسیس اولین مدرسه کشاورزی ایران به نام مدرسه فلاحت مظفری و وارد کردن سیب زمینی و انواع نهال میوه به خصوص سیب و گیلاس از خارج باغبانی ایران توسعه بیشتری یافت و سپس با ایجاد مدارس متوسطه و عالی و دانشکده کشاورزی نیز تأسیس مؤسسات دولتی مختلف از قبیل وزارت کشاورزی ، بانک کشاورزی، بنگاه توسعه ماشین های کشاورزی، موسسه اصلاح و تهیه بذر و نهال و غیره به وضع کنونی درآمد.

اهمیت اقتصادی باغبانی:

در حال حاضر در سراسر دنیا کشور و منطقه ای نمی توان یافت که در آن چندین نوع گیاه باغبانی کشت نشود و درعین حال هیچ نقطه ای را نیز نمی توان پیدا کرد که برای کشت تمام گیاهان باغبانی مناسب باشد. دلیل این امر آنست که هر کدام از گیاهان باغبانی به شرایط آب وهوایی خاصی احتیاج دارند و این شرایط خود مهمترین عامل محدود کننده رشد و نمو آنها به شمار می آید. به همین دلیل آب و هوای هر محل به خصوصی معمولاً برای کشت و پرورش انواع معینی از گیاهان مناسب است. با وجود این محدودیت، از زمان شروع کشاورزی با آنکه هیچ کدام از فرآورده های باغبانی به تنهایی قدرت رقابت با غلات را از نظر اهمیت و میزان تولید نداشته است.

این محصولات روی هم رفته به عنوان یک گروه بسیار مهمی برای تغذیه انسان به شمار می آمده است. تجارب بین المللی فرآورده های باغبانی در زمانهای قدیم به دلیل طبیعت فاسد شدنی این محصولات و عدم وجود وسایل ترابری سریع، چندان متداول نبوده و تنها مقادیر کمی از میوه های مقاوم  مثل خرما، انجیرخشک، کشمش، خشکبارها و ... توسط کشورهای تولید کننده به سایر نقاط صادر می شد و به همین دلیل این محصولات بیشتر جنبه محلی داشته و اهالی هر منطقه به اقتضای شرایط آب وهوایی خود تعدادی از آنها را کشت کرده مورد تغذیه قرار می دادند به عنوان مثال میتوان ازکشت سیب درتمام مناطق معتدله و سردسیر، انبه در هندوستان، موز و خربزه درختی در کشورهای آمریکای جنوبی، نارگیل در جزایر اقیانوس کبیر و خرما در آفریقای شمالی، عربستان و جنوب ایران نام برد.

با شروع قرن بیستم میلادی و ایجاد وسایل سریع ترابری و بخصوص ساخته شدن سردخانه های متحرک، نقل وانتقال سریع و اقتصادی محصولات باغبانی ممکن شد و امروزه محل مصرف بعضی از این محصولات هزاران کیلومتر با محل تولیدشان فاصله دارد. همین امر باعث شده که مناطق خاصی ازجهان که برای کشت گیاه بخصوصی، کاملاً مناسب است همان گیاه را در سطح وسیع تولید و صادر کند. در این مورد در سطح بین المللی میتوان از مرکبات آفریقای جنوبی، استرالیا و آمریکای جنوبی، سیب کانادا و آمریکا و گیاهان زینتی هلند نام برد و در سطح کشوری از انواع سبزی خوزستان و میناب در ایران و کالیفرنیا در آمریکا نام برد که آن را در زمستان تولید کرده به مناطق سردسیر ارسال می دارند.

ارزش غذایی محصولات باغبانی :

در محصولات باغبانی مواد حجم دهنده که همان سلولز و مواد مشابه آن است به فراوانی وجود دارد از همین رو می گویند: سبزیها و میوه ها ملین هستند و نیز به همین دلیل متخصصین تغذیه محصولات باغبانی را به عنوان گروهی مستقل و اصلی در اجزا سازنده غذا می شناسند و غذایی که فاقد آنها باشد کامل نمی دانند در بین محصولات باغبانی خشکبارها دارای بالاترین ارزش غذایی هستند زیرا هم انرژی زا هستند و هم حاوی مقادیر فراوانی پروتئین، املاح و ویتامین می باشند.